Om meer inzicht te krijgen in het ontstaan van het Hodgkin lymfoom hebben we het genexpressieprofiel van Hodgkin cellen vergeleken met normale B cellen waaruit de Hodgkin cellen ontstaan. Hieruit is gebleken dat de Hodgkin cellen qua genexpressie profiel helemaal niet meer lijken op normale B cellen. Een gen dat consistent tot expressie werd gebracht door de Hodgkin cellen was het BIC gen. Het RNA afgeschreven van dit gen bleek niet te coderen voor een eiwit maar kon worden omgezet naar het microRNA miR-155. microRNAs zijn een nieuwe klasse van kleine ~22 nucleotiden RNA moleculen die uit langere RNA moleculen worden gevormd. Ze functioneren door te binden aan de mRNAs van specifieke targetgenen en zo de eiwittranslatie van deze genen te blokkeren. Het Hodgkin lymfoom maar ook een aantal nauw verwante non-Hodgkin lymfomen laten hoge miR-155 expressie niveaus zien. Dit in tegenstelling tot het Burkitt lymfoom en diverse andere non-Hodgkin lymfomen. De expressie van miR-155 kan worden gereguleerd via de B-cel receptor en enkele andere moleculen die betrokken zijn bij de B-cel receptor signalerings route. Dit wijst erop dat miR-155 mogelijk een rol speelt bij de B-cel ontwikkeling. Burkitt lymfoom cellen kunnen na inductie of ectopische expressie van BIC RNA dit niet of veel minder efficiënt omzetten naar miR-155. Dit in tegenstelling tot normale B-cellen of Hodgkin cellen. Dit wijst erop dat miR-155 expressie niet alleen wordt gereguleerd door het BIC expressie niveau maar ook door de mate van BIC naar miR-155 omzetting.

Een maligne lymfoom is een kwaadaardige woekering van witte bloedcellen die zich meestal manifesteert in lymfeklieren en zich verspreidt via het bloed- en/of lymfestelsel. Lymfomen kunnen in twee categorieën ingedeeld worden; de Hodgkin (HL) en non-Hodgkin lymfomen (NHL). In dit proefschrift worden alleen de NHL besproken. De NHL worden volgens de World Health Organization (WHO) classificatie in verschillende histologische subgroepen ingedeeld. Deze indeling vindt plaats op grond van een combinatie van genetische, histologische, immuunfenotypische en klinische eigenschappen en is belangrijk voor de behandeling. De twee meest voorkomende histologische subgroepen zijn de folliculaire lymfomen (FL) en de diffuus grootcellige lymfomen (DLBCL). FL worden volgens een microscopische methode, de ‘Berard cell counting methode’ in 3 subgroepen gegradeerd; FL graad 1,2 en 3. FL graad 3 kan op basis van de hoeveelheid centroblasten onderverdeeld worden in 3A en 3B. FL3A bestaat uit een gemengde populatie van centroblasten en centrocyten terwijl in FL3B alleen een monotone populatie van centroblasten voorkomt …. Zie: Nederlandse samenvatting

T helper (Th) cellen spelen een belangrijke rol bij het genereren van een effectieve immuunrespons tegen pathogenen als bacteriën en virussen. Oorspronkelijk werken T helper cellen op basis van het cytokineprofiel onderverdeeld in twee subpopulaties, namelijk Th1 (helpers van cytotoxiache T-cellen) en Th2 (helpers van B-cellen) cellen. Naast de verschillen in cytokine productie, zijn er in het verleden nog een aantal andere kenmerken gevonden die vrij specifiek lijken te zijn voor Th1 of Th2 cellen. Zie: Samenvatting